Silnik o pojemności 2,5 (2490 cm3) pojawił się w samochodach Opel Commodore w 1968 i zapoczątkował produkcję nowoczesnych 6-cylindrowych silników rzędowych przez Opla, które produkowane były po kolejnych modernizacjach do 1993 roku kiedy to zostały zastąpione przez silnik V6 w połowie lat 90.
Silnik był silnikiem 12 zaworowym średnicy cylindra równej 87,0 mm i skoku 69,8 mm. Taki stosunek wymiarów silnika nazywany jest nadkwadratowym. Stopień sprężania wynosił 9,5:1.
W przypadku zasilania przez pojedynczy gaźnik silnik uzyskiwał maksymalnie 115 KM/86 kW i dawał maksymalny moment obrotowy równy 174 Nm. Zastosowanie zasilania dwoma gaźnikami pozwalało uzyskać 130 KM/97 kW i 186 Nm maksymalnego momentu obrotowego.

Ten sam silnik wprowadzony do Opla Monzy z zasilaniem przy pomocy wtrysku paliwa firmy Bosch generował maksymalnie moc 138 KM/103 kW i 186 Nm. Wersja gaźnikowa była również produkowana i pozostawiona właśnie dla modelu Commodore.
Wersja SOHC tego silnika była użyta w 1987 roku w samochodzie Opel Senator 2.5i - przy zasilaniu układem wtrysku paliwa firmy Bosch silnik uzyskiwał maksymalną moc 140 KM/104 kW i moment obrotowy 205 Nm.

Blok i głowica cylindra wykonane są z żeliwa. Wałek rozrządu umieszczony jest w głowicy. Popychacze zaworów mają hydrauliczną kasację luzu zaworowego.

Wał korbowy osadzono na siedmiu podporach.